En bedankt, hoor!
Wat een super mooie zomerdag hebben we zo midden in september. Het lijkt wel alsof wij in Spanje of ergens aan de middellandse zee zijn, denk ik.
Onmiddellijk schiet mij de herinnering aan ons eerste “vliegreis naar Mallorca” te binnen. Toen al, ca. 50 jaar geleden, een toeristisch trekpleister maar nog lang niet zo als tegenwoordig.
Mijn vriendin en ik waren beiden 18/19 jaar en mochten “alleen” op vakantie.
Opgewonden dat wij waren, al weken van te voren. Wel honderd keer herhaalden wij in die weken ervoor wat wij allemaal mee moesten nemen en steeds vonden wij natuurlijk weer een onnozel dingetje wat perse’ nog gekocht moest worden. Het was tenslotte heeeel wat zo’n “vlieg”reis naar het “buitenland”.
Enfin, de vlucht ging goed. Palma de Mallorca was perfect van boven te zien tijdens de landing, ik zie het beeld nog voor me. De transfer naar de plaats van bestemming, Paguera kan ik me niet meer herinneren. De aankomst in het kleine, knusse hotel wel. Vrij snel werden wij aangesproken door medebewoners van het hotel. Een vriendelijke jonge moeder met haar kinderen waarschuwde ons voor het andere eten hier. Wij waren toen nog niet zo gewend aan en bekend met het gebruik van veel gezonde olijfolie in de keuken. Hun hadden gelijk de eerste dag middeltjes tegen diarree ingenomen om te voorkomen dat ze de eerste dagen van hun vakantie maag/darmklachten zullen krijgen.
Blij met deze waarschuwing zijden wij dan ook graag: en bedankt, hoor!
Spoedig gingen wij op zoek naar een apotheek want deze pillen hadden wij natuurlijk, ondanks een geweldige voorbereiding, niet bij ons.
Het uitleggen aan de medewerkster van de apotheek van wat wij nodig hadden viel nog niet mee. Met de Nederlandse en engelse taal lukte het niet dus namen wij de handen en eigenlijk het hele lichaam te hulp. Wild draaiend met de handen rond de maag en wijzen op ons achterste met een duidelijk teken van: naar buiten tredend/spuitend begrepen ze ons uiteindelijk en gaven ons pillen mee.
Wij zeiden netjes: en bedankt, hoor (ondersteund door lichaamstaal) !
Zie zo, dit was geregeld en de vakantie begon nu echt. Snel de pillen nemen voor het eten en ons kon niets meer gebeuren.
De hele nacht hebben wij wakker gelegen. De ene wisselde de andere af met het gaan, nee rennen naar de wc. Blijkbaar was 1 tablet nog niet genoeg. Dan maar voor de zekerheid nog een nemen. Het werd alleen maar erger!
In de ochtend, redelijk uitgeput en teleurgesteld, kwam gelukkig een van ons op het idee de bijsluiter eens goed door te lezen en ja hoor:
Wij hadden juist een laxerend middel mee gekregen!
Ondanks alle ergernis over onze eigen naïviteit kwamen wij niet meer bij van het lachen. De rest van de vakantie was gewoon geweldig genieten, wel zonder welke pil dan ook.
Nog vaak hebben wij dit verhaal verteld met steevast het zinnetje:
En bedankt, hoor!!!!
Een trouwe lezeres van www.venlo.nieuws.nl
Wie maakt de volgende bijdrage in de rubriek ‘Vab glimlach tot schaterlach”. mail je verhaaltje aan [email protected]
