Venlo-04-09-2016-Toch een Venloos atlete, met een Olympische status.
Terwijl wij aan de buis gekluisterd zaten om de slotceremonie van de Olympsche spelen te zien, vond er op de berg Stelvio in Italie een wedstrijd plaats van Olympische klasse. Gwen van Rosmalen met haar team begon aan het bedwingen van de mooiste berg van Europa, gelegen in Italie en genaamd “Stelvio”. Wie dan Gwen zelf kan beter vertellen hoe zij deze klim heeft ervaren.
” Na een lange reis, Aankomst in Livigno, prachtige omgeving, heuvelachtig, kriebels beginnen te komen. In de avond met ons team en supporters eten & plan de campagne maken. Dag 1 Gezamelijke training, vlak & klimmen, we gaan de Passo Eira omhoog, gaat goed. En het zonnetje schijnt. Overal zie je sporters.
Dag 2 D-Day, we vertrekken optijd naar het plaatsje Prato, vanaf daar fietsen we door ‘het bos’ als we hier uit zijn, begint het echte werk. Mijn armen voelen zwaar & het vals platte stevig, bij de pauze worden mijn armen & schouders losgemaakt, We eten nog een soepje met z’n allen en gaan dan starten! Inmiddels loopt de temp op naar 30 graden. Het uitzicht op de haarspeldbochten is prachtig, ik krijg er buikpijn van, die 48 bochten gaan we omhoog, naar dat ene huisje daarboven. Overal zie je motoren, wielrenners en automobilisten die hetzelfde doel voor ogen hebben. Samen met mijn 5 buddies op de wielrenfiets en ik in mijn handbike beginnen te klimmen. Project S is begonnen. 2 auto’s met supporters rijden mee, Zij hebben vers water, sportdrank en voeding etc bij zich. Onmisbaar in deze hitte. Ze maken filmpjes en foto’s van ons avontuur, Zelf heb ik een go-pro op mijn helm en 1 op de fiets. Deze klim moet vastgelegd worden.
Jaa daar isse dan bocht 48!!!! Eindelijk, nu begint het echte werk. Onderweg worden we aangemoedigd door voorbijgangers met hetzelfde doel. Doet me goed. Bochten nemen gaat steeds beter, Mijn buddies begeleiden me als een echt team. Onderweg stoppen we om bewust van het uitzicht te genieten en om te zien waar we vandaan komen, zo mooi. Het ontroerde me.
In bocht 4 werd ik met handbike opgetild om naar beneden te kijken. Prachtig, nog even en we zijn bij de top. Onderweg worden er grapjes gemaakt. Bij bocht 1, de laatste, wordt er geklapt door onze eigen supporters, fietsers, automobilisten en motorrijders! Yessss we hebben het gedaan, alle 48 haarspeldbochten hebben we gepakt. Vol trots en ongeloof begin ik te huilen. WIJ hebben het feflikt als team Project S!!!! Na maanden van voorbereiding. Van mijn ouders kreeg ik een gouden medallie omgehangen. Zo gaaf. Daarna hebben we trots foto’s gemaakt om vast te leggen dat we het echt gedaan hadden! Vol ongeloof gaan we terug naar het hotel, De dagen erna moet ndoordringen dat we de mooiste berg van Europa beklommen hebben. Wie had dat gedacht, bijna 6 jaar nadat ik in de stoel kwam.
De dag erna lekker uitgefietst om mijn armen los te trappen. Mijn voorbereiding was goed, ik had nergens spierpijn en zat goed in mijn vel!!! Heerlijk gevoel dit.
Eenmaal thuis werd ik verrast met een versierde woonkamer en kaarten! Mooie waardering.
Mede door de support van mijn partner Bram, mijn ouders, eigen supporters die erbij waren en mijn buddies was dit een onvergetelijke ervaring!
