Soms lijkt het wel, alsof we door een sprookjesbos wandelen, als we onze dagelijkse boodschappen doen in supermarkten. Niets is wat het lijkt, en op vrijwel iedere verpakking kunnen we een sprookjesverhaal lezen.
Er spelen een aantal factoren mee, waarom consumenten zich amper bewust zijn van de valkuilen waarin zij met hun portemonnee in trappen.
Om te beginnen is er de 24 uurs economie. We zijn bijna 24 uur per dag aan het werk, druk bezig of werken langer door dan jaren geleden. De voedselindustrie heeft daar perfect op ingesprongen met het “kant-en-klaar”-tijdperk.. Hoe mooi fabrikanten het ook brengen, ze zijn nooit begaan met ons welzijn. Enkel met winstgevende producten produceren. Of er dus bizar veel suiker in een product zit, of extreem veel zout, maakt geen indruk. Wel hoe het product het beste verkocht kan worden. Ook om deze reden worden er veel smaakversterkers in ons voedsel gepropt.
Als we een willekeurig product uit het schap van de supermarkt grijpen, lezen we voor 99% onzin, kletspraat, sprookjes en kolder. Het enige belangrijke op de verpakking zijn de ingrediënten en de voedingswaarden, waar nauwelijks vaak echt veel ruimte voor overblijft op de verpakkingen. Logisch, want de voedselindustrie wil niet dat wij deze informatie lezen. Een veel gebruikt trucje is om deze informatie zo klein mogelijk afgedrukt ergens onderop een verpakking te vermelden. De consument moet dan moeite doen om het op te zoeken. Een bewuste consument zoekt door, een onbewuste consument niet en gooit het product op vertrouwen van de praatjes van de verpakking in de winkelwagen. Vanillevla zonder een spoortje vanille, citroenvla zonder citroen, appelkoeken zonder appel…
Geen goedkope rijst meer, maar dure Quinoa.
In iedere voedselbranche gaat er wel zwendel en gesjoemel om. Je kunt je daarom afvragen hoe echt en eerlijk ons voedsel vandaag de dag is. Erger wordt het, als er mensen onder lijden. Neem nu zoiets als superfoods. Deze term is op zichzelf al commercieel. Chiazaad wat jarenlang wordt verkocht als een goedkoop vogelzaad in de dierenspeciaalzaak, gaat nu in de biowinkel als zoete broodjes voor het vijf dubbele over de toonbank. We willen plotseling geen goedkope rijst meer, maar Quinoa. In landen als Bolivia is Quinoa wat wij hier als rijst en aardappelen beschouwen. Volksvoedsel nummer één. Omdat wij nu graag Quinoa willen, worden boeren uitgebuit en zwaar onderbetaald, en kopen wij hier de Quinoa voor belachelijk hoge prijzen in. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen, maar het allergrootste voorbeeld kun je vinden in kokosolie. Lees er alles over in mijn artikel: http://moniquevandervloed.nl/echte-verhalen-kokosolie.
Kokosolie, de nieuwe trend tot misleiding.
Er wordt gigantisch verdiend. Als we kijken naar een traditionele manier van produceren, zien we dat kokosnoten per twaalf stuks gemiddeld drie euro kosten. Daar gaan nog productiekosten, invoerrechten, loon voor de arbeiders en verpakkingsmateriaal overheen. Je kunt dan beter begrijpen, dat een gemiddelde verkoopprijs van nog geen drie euro per pot nooit “echte” kokosolie kan zijn. Het afval wordt namelijk voor nog geen 50 eurocent per liter ingekocht. Omdat na productie dit nooit meer is te achterhalen kan afval worden verkocht als goud.
Het wordt tijd dat mensen zich steeds meer bewuster worden van deze zwendelpraktijken.
